Reflectie

Ondanks de beschamende inhoud van het rapport was het verrassend dat Jeugdzorg Nederland, bij monde van haar voorzitter Ans van de Maat, nog tijdens de perspresentatie de volledige verantwoordelijkheid op zich nam. Misschien denkt de lezer: “dat is de gewoonste zaak van de wereld”. Was dat maar zo. Andere sectoren namen niet of pas na veel moeite hun verantwoordelijkheid. Waarmee ik maar wil zeggen: die jeugdzorgwerkers zijn vooral verantwoordelijke hulpverleners die het hoog opnemen als hun collega’s in de fout zijn gegaan en zij willen toegebrachte schade compenseren.

Het Schadefonds Geweldsmisdrijven heeft aanvragen van slachtoffers in behandeling genomen. Wanneer een zitting georganiseerd werd, waren vertegenwoordigers van de beschuldigde jeugdzorginstelling daarbij aanwezig. Zij stelden zich – op enkele uitzonderingen na – op als weloverwogen hulpverleners. Zij gaven weerwoord, waren soms kritisch, maar waren vooral begaan met de slachtoffers. Zij vertelden hoe ze proberen nieuwe gevallen van misbruik te voorkomen, ook al tekenen ze daarbij aan geen waterdichte regelingen te hebben. Zeker in de gevallen dat de (belangrijke!) formaliteiten tevoren schriftelijk waren afgehandeld was er tijdens de hoorzittingen volop ruimte voor de verhalen van de slachtoffers. De aandacht en empathie van deze beroepshulpverleners werken helend. Goed dat we een jeugdzorg hebben die naar zichzelf durft te kijken.

Carol van Nijnatten, Commissielid Schadefonds Geweldsmisdrijven